“Bu selviler düşüncelerime hakim oldular. Daha önce kimsenin onları resmetmemiş olması beni şaşırtıyor. Selviler, düzgün hatları ve oranlarıyla bir Mısır sütunu kadar güzeller. Yemyeşil renkleri de cabası. Tıpkı güneşli bir manzara resmine fırçayla siyah renk sıçratmışsın gibi. Ama bu siyah renk, çok ilginç bir siyah nota gibi: tam olarak aynısını vurmak neredeyse imkansız.” diye yazmış kardeşi Theo’ya mektubunda Van Gogh.
Selvilerin bu ilginç salınışlarının ardında mimari nedenler yatıyordu. Çam ağacının dalları ağacın tepesinden aşağıya doğru inerken selvinin yaprakları yerden tepeye doğru uzanıyordu. Selvinin gövdesi çok kısaydı, ağacın dörtte üçü dallardan oluşuyordu. Rüzgar estiğinde meşenin dalları salınıyor ama gövdesi sabit kalıyor; buna karşın selvi sağa sola yatırıyordu gövdesini. Ayrıca yaprakların gövde boyunca çok farklı noktalardan çıkmasına bağlı olarak selvi çok farklı eksenlerde hareket ediyormuş izlenimi uyandırıyordu. Dallar eşzamanlı hareket etmedikleri için, uzak bir mesafeden bakıldığında sanki birden çok açıdan rüzgar esiyormuş da selviyi birçok yöne hareket ettiriyormuş görüntüsü çıkıyordu. Koniye benzeyen şekilleriyle bu ağaçlar tıpkı alevlere benziyor, rüzgar estikçe heyecanla titriyorlardı. Bütün bunları gören ve haşkalarının da görmesini sağlayan, Van Gogh olmuştu.*
Van Gogh'un çiftlikte kalışından birkaç yıl sonra Oscar Wilde, "Whistler resmini yapmadan önce Londra'da sis yoktu" demişti. Van Gogh resimlerini yapmadan önce Provence'ta daha az selvi olduğu kesindi. *
*Seyahat Sanatı - Alain de Botton / Everest Yayınları
Comments